นานๆเดินสำรวจตลาดห้าง เจอะเจอทุเรียนแกะขายเนื้อ เห็นแล้วน้ำตาจะไหล เดินไปเดินมานึกถึงคำพูดของ ควายดำทำเกษตร ที่อยากจัดประชันทุเรียน “หมอนทอง” ที่ไหนอร่อยกว่ากัน
ทุเรียนที่เจอวันนี้ มีทุเรียนหมอนทองป่าละอู ทุเรียนGI เจ้าดัง จากจังหวัดประจวบคีรีขันธุ์ บ้านของรมว.เกษตรและสหกรณ์ ดร.เฉลิมชัย ศรีอ่อน ที่วันนี้ไปเปิดงานมหกรรมผลไม้และของดีป่าละอู และชูทุเรียนป่าละอู คือของดีเมืองประจวบฯ
ทุเรียนป่าละอู วันนี้มาแบบแกะขาย ถนนราคาแรงพอสมควร หากเป็นร้านเจ้าประจำ ขีดละ 150 บาท แต่ถ้าเป็นสวนดังที่มาออกร้าน ขีดละ 200 หรือกิโลกรัมละ 2,000 บาท
ถัดมาเป็นทุเรียนน้ำแร่ จากบุรีรัมย์ ชั่งขายเป็นลูก กิโลกรัมละ 239 บาท แต่ถ้าแกะขายกิโลกรัมละ 699 บาท
ทุเรียนที่ขายดีอีกเจ้าหนึ่งคือทุเรียนภูเขาไฟจากศรีสะเกษ เป็นลูกราคากิโลกรัมละ 299 บาท หากแกะเนื้อราคา กิโลกรัมละ 1,190 บาท
ทุเรียนหมอนทองยะลา แกะเนื้อ วันนี้มีราคาพิเศษ ลดแรงทำโปรขายดิบขายดี จาก 1,090 บาท หรือ 599 บาท เกือบไม่ทัน(เหลือแพ็คสุดท้าย)
ทุเรียนหมอนทองปราจีนบุรี ราคาแรงดีไม่มีตก ยืนพื้นระดับ 1,190-1,590/กิโลกรัม วันนี้ได้ราคา 1,190 บาท ชนิดต่อคิวซื้อ
วันนี้เลือกทุเรียนหมอนทองมา 5 ชนิด ทั้ง ทุเรียนป่าละอู ทุเรียนน้ำแร่ ทุเรียนภูเขาไฟ ทุเรียนปราจีน และหมอนทองยะลา เลือกพูเลือกความสุกใกล้เคียงกันมาก องค์ประกอบภายนอก มองด้วยสายตา(หลังจากเอาออกจากกล่อง) คือมองไม่ออกว่า ทุเรียนมาจากไหนพอแกะดูด้านใน เนื้อเยอะเม็ดลีบไม่ต่างกัน แต่เนื้อ นี่ชัดๆว่า มีความละเอียดต่างกัน
ลองลิ้มชิมรส ทุเรียน 4 พูก่อน เก็บป่าละอูไว้พรุ่งนี้ ปราจีนยกให้ความละเอียดของเนื้อ บางจังหวะมีความหนึบให้รสชาติที่ดีมากๆ มีความครีมมี่มากกว่าเจ้าอื่น
ภูเขาไฟไม่ได้เป็นรองใครเหมือนกันครีมมี่หวานมันลงตัว กลิ่นไม่แรง เผลอแป๊ปเดียวหมดพูเหมือนกัน
ส่วนหมอนทองยะลากับหมอนทองน้ำแร่ ภาพรวมแล้วอร่อยเหมือนกันอาจจะเป็นเพราะกินสองพูแรกเยอะไปหน่อย หมอนทองยะลากับน้ำแร่บุรีรัมย์ ลิ้นเลยรับรสชาติไม่ได้มาก
จริงๆก็วัดอะไรไม่ได้หรอกนะครับ เราคาดหวังว่าร้านจะคัดที่ดีที่สุดมาให้เรา ความแก่จัด หรือ การให้ปุ๋ยยาก็มีส่วนทั้งนั้น ที่แน่ๆคือใครว่า…หมอนทองแต่ละที่เหมือนกัน อันนี้…วันนี้เถียงเลย
ต่างกันครับ รสชาติไม่เหมือนกันเลย ก็คงจะเหมือนสวนเดียวกัน แต่คนละต้น หากดูแลไม่เหมือนกันย่อมให้รสชาติแตกต่างกัน
กินทุเรียนแกะในห้างก็ได้รสชาติแบบห้างแต่ความอร่อยความมีชีวิตชีวาเข้าถึงทุเรียนคงสู้ไปกินที่สวนไม่ได้
โพสต์นี้อยากให้ชาวสวนขิงกลับนะครับ “ทุเรียนบ้านฉันอร่อยกว่า”
